Lomnititis chronica exacerbata

Z uwagi na poluzowanie tworów okrężnych MSA w środowisku chciałbym przedstawić kolejny zbiór obserwacji ze szczytu Łomnicy, których to z uwagi na niesprzyjające warunki nie udało się mi wykonać w 2022 i 2023 roku.

Tym razem 9 stycznia 2024 roku z północnego wschodu przyszedł był konkretny wyż, docisnął do granic możliwości wszelki syf praktycznie do spodu (na wysokość ok 400 m) w Polsce zaś na południe od łuku Karpat gdzie nie było aż takiego mrozu i zanieczyszczeń mogliśmy podziwiać prawdziwy spektakl zważywszy, że chłopakom udało się w końcu sfotografować Vladeasę z Tarnicy.

Widząc co się szykuje udałem się znowu do Tatrzańskiej Łomnicy skąd z ciepłego pokoiku w hotelu sterowałem moim kochanym dronem wyposażonym w krupnokalibierną rurkę i wylądowałem na barierce tarasu widokowego na szczycie Łomnicy prowadząc zdalnie obserwacje  będąc w stałym kontakcie przez CB radio produkcji australijskiej z załogą górnej stacji kolejki… czekajcie to nie ta bajka… przechodzony COVID trochę mi poprzestawiał w pamięci….dobra ogarniam się i przechodzimy do sedna (choć kichy bym chętnie wyprał ale innym razem – jak to mówią uczeni w piśmie bardziej kiepskim)

Z tarasu widokowego po przygotowaniu zestawu antywysokościowego zwróciły uwagę ośnieżone szczyty Karpat Wschodnich.

Po zachodzie Słońca  nie było nudno, zważywszy że w prognozach w kierunku południowo zachodnim też było obiecująco. Jako że brak mi ostatnio prozowego polotu zapraszam do galerii (może i bardzo kiepskiej) choć rzeczywistej i zaglądnijmy w Średniogórze Węgierskie:

 

Zmiana ordynacji na skały wierzchołka Łomnicy oraz azymutu. Jesionika i Beskidu Śląsko- Morawskiego po zachodzie nie będę komentował – zobaczcie sami:)

 

 

 

Po krajobrazowych emocjach i pysznej kawce w Dedku przyszła kolej nie wykonywane dotychczas zdjęcia nocne. 

Zaznaczam, że każdy obiekt był poddany szczegółowej analizie azymutalnej – tu duże ukłony dla Łukasza 

za potwierdzenie Bożego Daru.

 

Kolejna rzecz jaka zwróciła uwagę w nocy to obłoki kondensacyjne Elektrowni Bełchatów ale czy tylko obłoki, które nota bene nie są DO? Czubki kominów też się złapały oraz światełka wiatraków na Górze Kamieńskiej:

 

Dobra idziemy spać (choć jak tu spać jak zimno) bo rano emocje jak złoto…. no dobra przyznam się – przyjechałem po Pietrosa (372 km) widząc co się święci w prognozach ale niestety się nie udało. Druga zaś perełka to Pop Ivan (334 km) z uwagi na to że Apuseny (choć nie całe) już mam (tam prognozowano zachmurzenie – szczególnie w Górach Bihorskich) dlatego nie miałem zbytniego ciśnienia na ten azymut.

I oto pokazał się Pop Ivan Marmaroski:

Oczywiście moja królewna też się pokazała i nie tylko mi – chłopaki na Tarnicy  też ją tego ranka oglądali – i gdyby nie chmury nad Bihorem to byłaby najlepsza Vladeasa wszechczasów – o ile zważywszy na refrakcję nie jest:) 

 

Resztę znacie z poprzednich wpisów – gdzie zapraszam.

No ale zmieńmy azymut – na północnym wschodzie zalegająca na ok 400 m inwersja pokazała jak wyglądają wyspy Pogórza Dynowskiego i części Strzyżowskiego – z niespodzianką już na północ od Rzeszowa czyli komin rzeszowskiej elektrociepłowni.

Całość ujęta w panoramę, zwróćcie uwagę jak pogórze w kierunku południowo wschodnim nabiera wysokości

Zaś tym co zwróciło moją szczególną uwagę były niespotykane warunki inwersyjne nad Polską – inwersja dociśnięta wręcz sprasowana do wysokości ok 400 m co pozwoliło na obserwacje nawet niekorzystnych podświetleniowo azymutów północnych. No co tu dużo pisać – w galerii Góry Świętokrzyskie i Pasmo Przedborsko -Małogoskie – widać tez kila obiektów industrialnych – komin w Połańcu oraz małogoską cementownię. Zapraszam do galerii:

 

Perełkę zostawiamy na koniec – choć jakością nie grzeszy ale ją widać – Góra Kamieńska czyli MW w drugą stronę:

 

Czy pojadę jeszcze na Łomnicę ….hmmm  Salomin został, Curcubata została a Pietros – może kiedyś się odczaruje, tymczasem czyńmy przygotowania na Górę NONAME, której nazwą inny szczyt na mapach błędnie podpisują:)

Zdrówka:)